دیشب برای خودم یک شاخه گل خریدم ..تا به خودم بگم که دوستت دارم...و یک شاخه برای تو خریدم...تا بهت بگم که دوستت دارم...اما گذاشتمش همینجا..کنار شاخه خودم ...چون هیچ وقت از هیچ گلی....برای ابراز محبت خوشت نمیاد ...

تمام دیشب بیدار موندم ....فکر کردم...خیلی فکر کردم ......خیلی ...
چند تا نتیجه گرفتم ...
۱- همیشه شهامت پذیرفتن اشتباهاتم رو داشته باشم..این چیزیه تو بقیه که آزارم میده ...من نباید این طور باشم ...
۲- به خود درونم اجازه ندم اونقدر بزرگ شه که دیگران رو نبینه...این چیزیه که در دیگران همیشه آزارم میده...
۳-به خودم درونم اجازه ندم که اونقدر کوچیک شه..که دیگه خودم رو نبینم..این چیزیه درون من..که همیشه آزارم میده ...
۴- تمام ارزشهای زندگیم رو بشناسم و برای  داشتنشون تا زمانی تلاش کنم که من هم ارزش مشابهی داشته باشم ..این عدم توازن همیشه آزارم میداده ...
۵-  بدونم که دوست یعنی چه ؟ چه کسی دوسته و چه کسی دوست نیست ..؟دوستانی که دارم رو به خاطر دوستانی که ندارم ! نادیده نگیرم...و نرنجونمشون ....به خاطر روابط بی ارزش و ناشناخته دوستای واقعیم رو از زندگیم حذف نکنم ....این بزرگترین رنجش من در زندگیم بود ....
۶- به رفتارم فکر کنم..اگر کسی رو رنجوندم ...باهاش صحبت کنم ..نزارم دورتر و دورتر بره...اون هم به خاطر اشتباه من ! و به خاطر غرور بی جای من ! این غرور چیزیه که همیشه من رو تو خالی کرد ه....
۷- به کسی یا چیزی عشق بورزم که عمق اون عشق رو درک کنه .
۸-قدر شناس باشم... و بدونم چه کسی در کجای دنیای منه و چقدر به من اهمیت میده ...


قلبم تیر میکشه..احساس رنجش خیلی زیادی میکنم.....اما هیچکس نمیتونه درکش کنه ...کسی به خودش زحمت نمیده تا فکر کنه چه عواملی منجر به چه تصمیماتی میشه...

این آهنگ لعنتی کجا بود دیگه :‌

با من بگو از عشق ...
ای آخرین معشوق...
که برای رسوایی...
دنبال بهونه ام ..
با بوسه ای آروم
خوابم رو دزدیدی..
تو شدی
تعبیر رویای شبونه ام
......